n’ arbomb ëd reator,
un lusor d’ ale,
parej ’d na stèila giganta.
Peuj un sorgh
ch’ as dësperd….
Lògn n’ areoplan a vela
a vòla leger, anvërtojà
ant ël ciàir dël sol, silensios
ant l’ infinì dël bleussiel.
La giù, come ’n sògn,
ël Monvis: vela grandiosa
’d na nav anmaginà,
ch’ ant ël mè fantastiché
a continua a navighé
ant la dëstendùa dël cel.
A mi am piaserìa esse lassù,
alvà ant l’ aria,
legera come na piuma,
slansà anvers ël gnente.
I penso a la nostra vita,
dle vòlte impetuosa,
dle vòlte rumorosa,
ch’ a svaniss adasi
come pianà ant ël cel.
Un vòl ëd la ment
e dël cheur.
Marisa
