a scuriss la tua stansia.
Ti it deurmi seren,
sugnand con gòj.
A l’ amprovisa a te sfiora
ël ciàir ëd la lun-a,
at carëssa la facìota,
come ij dij leger
ëd na man pien-a d’ amor
e a fa companìa
ai tò seugn.
Marisa
martedì 21 settembre 2004
A MÈ NOVOD
L’ ombra ’d la neuit
a scuriss la tua stansia.
Ti it deurmi seren,
sugnand con gòj.
A l’ amprovisa a te sfiora
ël ciàir ëd la lun-a,
at carëssa la facìota,
come ij dij leger
ëd na man pien-a d’ amor
e a fa companìa
ai tò seugn.
a scuriss la tua stansia.
Ti it deurmi seren,
sugnand con gòj.
A l’ amprovisa a te sfiora
ël ciàir ëd la lun-a,
at carëssa la facìota,
come ij dij leger
ëd na man pien-a d’ amor
e a fa companìa
ai tò seugn.
mercoledì 8 settembre 2004
RIFLESSION
Quand ch ’a s’ avzin-a
l’ ultima stagion ëd la vita
i soma pien ëd nostalgia
për ël temp passà,
ant ël cheur tanta malinconia
për chi oramai a l’ è dëdlà.
Mi i veuj avej sèmpe
un po’ d’ ardor,
esse na cita fiama
ch’ a brusa d’ amor.
I veuj chërde
che, quand i partirai
për ël mè invern,
an cel i vedrai,
ant la lus dël sol,
spunté la pas,
svanì ògni guèra.
I veuj lassé na cita ërdità:
la speransa,
la gòj
e la pietà.
l’ ultima stagion ëd la vita
i soma pien ëd nostalgia
për ël temp passà,
ant ël cheur tanta malinconia
për chi oramai a l’ è dëdlà.
Mi i veuj avej sèmpe
un po’ d’ ardor,
esse na cita fiama
ch’ a brusa d’ amor.
I veuj chërde
che, quand i partirai
për ël mè invern,
an cel i vedrai,
ant la lus dël sol,
spunté la pas,
svanì ògni guèra.
I veuj lassé na cita ërdità:
la speransa,
la gòj
e la pietà.
Marisa
domenica 22 agosto 2004
A LA PRIMA
Na brancà ’d fiòca
ancora ’nt ël fossà,
’nt la riva, tra pòca
erbëtta, quasi stermà,
un boquette giaun fiorì.
Doe feuje sëcche ant ij rovej.
L’ invern a l’ è finì.
N’ ariëtta tëbbia ant ij cavej.
Oh! Varda…ël fià an manca:
lassù, ansima a la colin-a,
l’ hai vist na nivola bianca,
tanti fiòch ëd cotonin-a.
La ciresa a l’ è desviasse
e là, tra i sòi brass vaporos,
a fan ël nì doe ajasse.
A pronto la ca come spos.
I vardo passé an cel
na nivolëtta
e ant un seugn
im përdo….
ancora ’nt ël fossà,
’nt la riva, tra pòca
erbëtta, quasi stermà,
un boquette giaun fiorì.
Doe feuje sëcche ant ij rovej.
L’ invern a l’ è finì.
N’ ariëtta tëbbia ant ij cavej.
Oh! Varda…ël fià an manca:
lassù, ansima a la colin-a,
l’ hai vist na nivola bianca,
tanti fiòch ëd cotonin-a.
La ciresa a l’ è desviasse
e là, tra i sòi brass vaporos,
a fan ël nì doe ajasse.
A pronto la ca come spos.
I vardo passé an cel
na nivolëtta
e ant un seugn
im përdo….
Marisa
domenica 25 luglio 2004
CAPRISSI ’D MARS
Un dì a pieuv, un dì a fa bel,
s’ a j’è ‘l sol, ant un moment
la colin-a lassù a buta ’l capel.
Un bof ëd vent a pòrta via
la nebiëtta ch’a s’aussa a la matin
ansema a la mia malinconia.
Doe primaverin-e ’n po’ sbiadìe,
ant ël fòss na brancà ’d fiòca
e lì davzin doe violëtte fiorìe.
Tanti ani andaré, a mars, i son nà mi:
macie ’d verd, sbrinc gris ëd nebia ant ij euij,
e col frisson pien ëd vita compagn ëd tuti i dì.
Le nivolëtte an cel am dan malinconia,
ma a basta na bufà d’ aria birichin-a
për deme ’na fërvaja frësca d’ alegrìa.
I vardo ste colin-e: ògni stagion
con ij sò color, scoto la vos ëd la mè tera,
ël cheur a se slarga, na comossion
ògni vòlta pian pian am pìa
e a nass an mi d’ amor na poesìa.
s’ a j’è ‘l sol, ant un moment
la colin-a lassù a buta ’l capel.
Un bof ëd vent a pòrta via
la nebiëtta ch’a s’aussa a la matin
ansema a la mia malinconia.
Doe primaverin-e ’n po’ sbiadìe,
ant ël fòss na brancà ’d fiòca
e lì davzin doe violëtte fiorìe.
Tanti ani andaré, a mars, i son nà mi:
macie ’d verd, sbrinc gris ëd nebia ant ij euij,
e col frisson pien ëd vita compagn ëd tuti i dì.
Le nivolëtte an cel am dan malinconia,
ma a basta na bufà d’ aria birichin-a
për deme ’na fërvaja frësca d’ alegrìa.
I vardo ste colin-e: ògni stagion
con ij sò color, scoto la vos ëd la mè tera,
ël cheur a se slarga, na comossion
ògni vòlta pian pian am pìa
e a nass an mi d’ amor na poesìa.
Marisa
domenica 18 aprile 2004
A SON SEMPE I NÒSTRI BISÓ
Che gòj col prim braj,
col “uè uè..” I l’ hai
na masnà! Che bel piasì
cuné, bailé la neuit e ’l dì.
Ël prim dent, ël so barboj,
adess soma tre, pì nen doi.
Quèich bobó, le vacinassion,
l’ asilo, la scòla, le lession.
A l’ è sèmpe ’l prim,
a ne dà mai ’d sagrin.
Se a-j riva l’ amor, con quàich dësgust,
chiel a l’ é sèmpe ant ël giust.
Quaidun, quand ch’ a son chersù,
a l’ ha ’d crussi da mandé giù:
Se dësvijandse na matin, pòvre masnà,
a stan pà trop bin…beh! Sté a cà!
E da pì grand, che fatiga studié!
Ma sì! Sti liber lasseje ’n po’ sté.
Ël travaj a l’ é ’n gròss sagrin:
un a l’ é lontan, l’ àutr a va pa bin.
Un bel dì as dan na marià.
Adess an doi ’t giro për cà.
S’ a l’ han dabzògn, dàje ’d soldin,
pèrché lor at veulo pròpi tant bin.
Quand ch’ at fan nòna, che gròss piasì!
Lor a continuo a sté ancora con ti.
Arvëdse pension, ciau ferie e ripòs,
a l’ han sèmpe damanca ’d quaicòs.
Quand ant la tomba ’t saras calà,
doe lacrime, ëd tèra quatr palà
e tanti tanti fastidi për lor.
Adess sì ch’ a pròvo dolor!
Pì nen chi a stira, chi a lava ij caussèt,
pì nen chi a cun-a, a deurb ël tirèt
për deje quatr sòld. Oh che sagrin!
Adess a capisso ch’ at voriò tant bin!
col “uè uè..” I l’ hai
na masnà! Che bel piasì
cuné, bailé la neuit e ’l dì.
Ël prim dent, ël so barboj,
adess soma tre, pì nen doi.
Quèich bobó, le vacinassion,
l’ asilo, la scòla, le lession.
A l’ è sèmpe ’l prim,
a ne dà mai ’d sagrin.
Se a-j riva l’ amor, con quàich dësgust,
chiel a l’ é sèmpe ant ël giust.
Quaidun, quand ch’ a son chersù,
a l’ ha ’d crussi da mandé giù:
Se dësvijandse na matin, pòvre masnà,
a stan pà trop bin…beh! Sté a cà!
E da pì grand, che fatiga studié!
Ma sì! Sti liber lasseje ’n po’ sté.
Ël travaj a l’ é ’n gròss sagrin:
un a l’ é lontan, l’ àutr a va pa bin.
Un bel dì as dan na marià.
Adess an doi ’t giro për cà.
S’ a l’ han dabzògn, dàje ’d soldin,
pèrché lor at veulo pròpi tant bin.
Quand ch’ at fan nòna, che gròss piasì!
Lor a continuo a sté ancora con ti.
Arvëdse pension, ciau ferie e ripòs,
a l’ han sèmpe damanca ’d quaicòs.
Quand ant la tomba ’t saras calà,
doe lacrime, ëd tèra quatr palà
e tanti tanti fastidi për lor.
Adess sì ch’ a pròvo dolor!
Pì nen chi a stira, chi a lava ij caussèt,
pì nen chi a cun-a, a deurb ël tirèt
për deje quatr sòld. Oh che sagrin!
Adess a capisso ch’ at voriò tant bin!
Marisa
venerdì 16 aprile 2004
CAN DA TRÌFOLE
N’ orija drita, l’àutra bassa,
la coa come le busche dla ramassa,
piòte e muso color ëd la nita,
l’é nen tant bela la soa vita.
A bàula për gnente, a l’è ’l so mësté
fé da guardian anans e andré.
A l’è ’n can da trifole, ’n bastardin,
ch’ a part bonora ògni matin.
A nufia,a sërca davzin,pì lontan,
e për premi ’na crosta ’d pan.
Se peui an sacòcia ’l sò padron
a mugia ’d trifole ’n bel baron,
arivà a cà…dobia rassion
ëd mnestra pì un tòch ëd pan.
Costa a la ciamo vita da can!
Ah! S’ a podejsso certe masnà
avejne ’n bocon ëd col vansà!
la coa come le busche dla ramassa,
piòte e muso color ëd la nita,
l’é nen tant bela la soa vita.
A bàula për gnente, a l’è ’l so mësté
fé da guardian anans e andré.
A l’è ’n can da trifole, ’n bastardin,
ch’ a part bonora ògni matin.
A nufia,a sërca davzin,pì lontan,
e për premi ’na crosta ’d pan.
Se peui an sacòcia ’l sò padron
a mugia ’d trifole ’n bel baron,
arivà a cà…dobia rassion
ëd mnestra pì un tòch ëd pan.
Costa a la ciamo vita da can!
Ah! S’ a podejsso certe masnà
avejne ’n bocon ëd col vansà!
Marisa
lunedì 12 aprile 2004
ARCORD
An mes ëd la guera i soma tornà
A Neive, da Nòno, a fé je sfolà.
Doi bero, i filavo la lana për maje e causset,
për fesse la seda anlevavo i cochet.
Na bela crava për làit e tomin,
galine e cunij : i tornavo contadin.
Quatr feuje ’d salada, faseuj e povron,
cossot, patate, cinese: tout a l’ era bon!
Noi, ancora masnà, i corivo ant ij prà,
na vesta che mare a l’ avìa ragià,
le sòche ant ij pè, un pom da mangé,
i j’ ero contente già mach ëd sogné.
La festa a mëssa e benedission
e mai dismentié le orassion.
Ant ël poss a j’ era l’ eva piovan-a
E ant la cròta, për almeno na sman-a,
ël pan, pendù ant na lavagna. Marin-a,
la seira, ant l’ erca, con pòca farin-a,
con lievit, eva a prontava l’ alvà
che peuj, l’ indoman, a l’ avrìa ampastà.
Con un tochet, sotil come’ n grissin,
e con un bel pom, a fasìa ’ n cavagnin.
A j’ era na festa për noi farinele,
sëmpre pronte a fé ’d marminele.
Finija la guera, passaje i sagrin,
i soma tornà tuti a cà a Turin.
Adess, se i penso a col vive a la bon-a,
a me piaserìa esse ancor masnaion-a.
A Neive, da Nòno, a fé je sfolà.
Doi bero, i filavo la lana për maje e causset,
për fesse la seda anlevavo i cochet.
Na bela crava për làit e tomin,
galine e cunij : i tornavo contadin.
Quatr feuje ’d salada, faseuj e povron,
cossot, patate, cinese: tout a l’ era bon!
Noi, ancora masnà, i corivo ant ij prà,
na vesta che mare a l’ avìa ragià,
le sòche ant ij pè, un pom da mangé,
i j’ ero contente già mach ëd sogné.
La festa a mëssa e benedission
e mai dismentié le orassion.
Ant ël poss a j’ era l’ eva piovan-a
E ant la cròta, për almeno na sman-a,
ël pan, pendù ant na lavagna. Marin-a,
la seira, ant l’ erca, con pòca farin-a,
con lievit, eva a prontava l’ alvà
che peuj, l’ indoman, a l’ avrìa ampastà.
Con un tochet, sotil come’ n grissin,
e con un bel pom, a fasìa ’ n cavagnin.
A j’ era na festa për noi farinele,
sëmpre pronte a fé ’d marminele.
Finija la guera, passaje i sagrin,
i soma tornà tuti a cà a Turin.
Adess, se i penso a col vive a la bon-a,
a me piaserìa esse ancor masnaion-a.
Marisa
Iscriviti a:
Post (Atom)
