A SON SEMPE I NÒSTRI BISÓ

Che gòj col prim braj,
col “uè uè..” I l’ hai
na masnà! Che bel piasì
cuné, bailé la neuit e ’l dì.
Ël prim dent, ël so barboj,
adess soma tre, pì nen doi.

Quèich bobó, le vacinassion,
l’ asilo, la scòla, le lession.
A l’ è sèmpe ’l prim,
a ne dà mai ’d sagrin.
Se a-j riva l’ amor, con quàich dësgust,
chiel a l’ é sèmpe ant ël giust.

Quaidun, quand ch’ a son chersù,
a l’ ha ’d crussi da mandé giù:

Se dësvijandse na matin, pòvre masnà,
a stan pà trop bin…beh! Sté a cà!
E da pì grand, che fatiga studié!
Ma sì! Sti liber lasseje ’n po’ sté.
Ël travaj a l’ é ’n gròss sagrin:
un a l’ é lontan, l’ àutr a va pa bin.

Un bel dì as dan na marià.
Adess an doi ’t giro për cà.
S’ a l’ han dabzògn, dàje ’d soldin,
pèrché lor at veulo pròpi tant bin.
Quand ch’ at fan nòna, che gròss piasì!
Lor a continuo a sté ancora con ti.

Arvëdse pension, ciau ferie e ripòs,
a l’ han sèmpe damanca ’d quaicòs.

Quand ant la tomba ’t saras calà,
doe lacrime, ëd tèra quatr palà
e tanti tanti fastidi për lor.
Adess sì ch’ a pròvo dolor!
Pì nen chi a stira, chi a lava ij caussèt,
pì nen chi a cun-a, a deurb ël tirèt
për deje quatr sòld. Oh che sagrin!
Adess a capisso ch’ at voriò tant bin!

Marisa

CAN DA TRÌFOLE

N’ orija drita, l’àutra bassa,
la coa come le busche dla ramassa,
piòte e muso color ëd la nita,
l’é nen tant bela la soa vita.

A bàula për gnente, a l’è ’l so mësté
fé da guardian anans e andré.
A l’è ’n can da trifole, ’n bastardin,
ch’ a part bonora ògni matin.

A nufia,a sërca davzin,pì lontan,
e për premi ’na crosta ’d pan.
Se peui an sacòcia ’l sò padron
a mugia ’d trifole ’n bel baron,
arivà a cà…dobia rassion
ëd mnestra pì un tòch ëd pan.
Costa a la ciamo vita da can!

Ah! S’ a podejsso certe masnà
avejne ’n bocon ëd col vansà!

Marisa

ARCORD

An mes ëd la guera i soma tornà
A Neive, da Nòno, a fé je sfolà.
Doi bero, i filavo la lana për maje e causset,
për fesse la seda anlevavo i cochet.
Na bela crava për làit e tomin,
galine e cunij : i tornavo contadin.
Quatr feuje ’d salada, faseuj e povron,
cossot, patate, cinese: tout a l’ era bon!

Noi, ancora masnà, i corivo ant ij prà,
na vesta che mare a l’ avìa ragià,
le sòche ant ij pè, un pom da mangé,
i j’ ero contente già mach ëd sogné.
La festa a mëssa e benedission
e mai dismentié le orassion.

Ant ël poss a j’ era l’ eva piovan-a
E ant la cròta, për almeno na sman-a,
ël pan, pendù ant na lavagna. Marin-a,
la seira, ant l’ erca, con pòca farin-a,
con lievit, eva a prontava l’ alvà
che peuj, l’ indoman, a l’ avrìa ampastà.

Con un tochet, sotil come’ n grissin,
e con un bel pom, a fasìa ’ n cavagnin.
A j’ era na festa për noi farinele,
sëmpre pronte a fé ’d marminele.

Finija la guera, passaje i sagrin,
i soma tornà tuti a cà a Turin.
Adess, se i penso a col vive a la bon-a,
a me piaserìa esse ancor masnaion-a.

Marisa