l’ ultima stagion ëd la vita
i soma pien ëd nostalgia
për ël temp passà,
ant ël cheur tanta malinconia
për chi oramai a l’ è dëdlà.
Mi i veuj avej sèmpe
un po’ d’ ardor,
esse na cita fiama
ch’ a brusa d’ amor.
I veuj chërde
che, quand i partirai
për ël mè invern,
an cel i vedrai,
ant la lus dël sol,
spunté la pas,
svanì ògni guèra.
I veuj lassé na cita ërdità:
la speransa,
la gòj
e la pietà.
Marisa
Nessun commento:
Posta un commento